Μπαζένοφ, Βασίλι Ιβάνοβιτς

(1737 – 1799). Ρώσος αρχιτέκτονας, χαράκτης, θεωρητικός της αρχιτεκτονικής και εκπρόσωπος του κλασικισμού. Αρχικά σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Μόσχας (1755) και έπειτα σαν υπότροφος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Πετρούπολης, συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι. Το 1762 πήγε στην Ιταλία, όπου αργότερα (1764) εξελέγη καθηγητής της Ακαδημίας Αγίου Λουκά στη Ρώμη και μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Μπολόνια και της Φλωρεντίας. Το 1765 έγινε ακαδημαϊκός και το 1799 αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Πετρούπολης. Ο Μ. ήταν ο πρώτος Ρώσος αρχιτέκτονας που αντιλαμβανόταν τη δόμηση σε άμεση σχέση με το περιβάλλον, σαν μια ογκομετρική πολυδιάστατη σύνθεση, η οποία οργανώνει ευεργετικά τον χώρο της πόλης. Η ευρύτητα της πολεοδομικής του αντίληψης φαίνεται στα σχέδιά του για το ανάκτορο του Κρεμλίνου της Μόσχας. Με δικά του σχέδια έγινε και το ανάκτορο του Πασκόφ στη Μόσχα, το λεγόμενο Πεδίο του Χαντίσκ, επίσης στη Μόσχα το πάρκο του Τσαρίτσιν, το οποίο διαπνέεται από ρομαντικό πνεύμα, καθώς και η εκκλησία του αγροκτήματος Μπίκοφ κοντά στη Μόσχα, όπου διαφαίνονται τα έντονα στοιχεία της αρχαίας ρωσικής και γοτθικής αρχιτεκτονικής, συνδυασμένα ιδιόμορφα με την κλασική συμμετρία. Ο Μ. ανανέωσε τις αρχιτεκτονικές απόψεις του κλασικισμού, τονίζοντας επίμονα την ιστορική σημασία και τον κοινωνικό προορισμό της αρχιτεκτονικής. Για να προωθήσει τις θεωρίες του ίδρυσε μια αρχιτεκτονική ομάδα καθώς και σχολή –με κρατική συναντίληψη– στην οποία φοίτησαν οι μεγάλοι Ρώσοι αρχιτέκτονες Μ. Φ. Κοζακόφ, Κ. Κ. Μπλανκ, I.Β. Γεγκότοφ και Ε.Σ. Ναζάροφ.